விவேகாநந்த வெண்பா

-ஸ்ரீரங்கம் வி.மோகனரங்கன்

திரு. ஸ்ரீரங்கம் வி.மோகனரங்கன்,  ஆன்மிக நாட்டம் கொண்ட எழுத்தாளர், கவிஞர். அன்னாரது சுவாமி விவேகானந்தர் மீதான வெண்பாக்கள் இவை….

வியனுலகு தான்மகிழ வாய்த்தவே தாந்தன்
செயம்பெறுக கண்டகனா சீர்கொள் – புயலாகிப்
புன்மை கடிந்தான் பொருள்தந்தான் வாழ்விற்கே
என்னுக் கடவோ மியாம்.

யாமம் கடந்ததுவால் ஈரிருளும் இற்றதுவால்
ஓமத்தீ யென்றிங்கே உண்மை யெழுந்ததுவால்
பூமடந்தை தன்பொறையும் பலித்ததுவால் புண்ணியனும்
சேமக்காப் பானா னிவண்.

வண்புகழ் நாரணனார் வாழ்வளிக்க வந்திட்டார்
கண்திறந்த காசிநாதர் காக்கவந்தார் – எண்ணரிய
யோகநிலை ஆழும் இருடியிவ ரென்றென்றே
ஆகமகிழ் ராமகிருஷ் ணர்.

ஆமென் றுளதாய் அகிலமெலாம் உள்நின்று
ஓமென்ற ஒன்றாய் நிலவுவதே – நாமென்று
உண்மை இயல்பினில் ஓங்கும் உலகென்றான்
தண்மைச் சுடர்மொழியே காப்பு.

கல்லூரி கற்கும்நாள் கற்றவர் தாம்வியப்ப
நல்லூற்றம் தான்கொண்டு நாடினான் – அல்லொத்த
காளியருள் காதல் கருணை அவதாரன்
தாளிணையே தான்புகலாய்க் கொண்டு.

கொண்டொளித்த காலந்தான் மீண்டுதவ வந்தனனோ
விண்டொளிரும் வான்கருத்தே ஈந்தனனால் – எண்கடந்த
ஐயனாதி சங்கரனார் அத்வைத போதத்தை
உய்வகையாய்த் தந்தா னுவந்து.

உவந்து வழிநடந்தே ஊரெல்லாம் சுற்றி
அவஙகள் மலிய ஆற்றான் – பவங்கடந்த
முக்திநிலை தான்துறந்தான் மக்கள் நிலையுயர
பக்தி அதுவானான் பற்று.

பற்றினான் பற்றற்றான் பார்மக்கள் நன்மையே
முற்றினான் மாயமிலான் மூதறிவில் – எற்றுக்காய்
இன்புதுன்பில் எற்றுண் டிவணுலகில் உற்றுழல்வாய்
அன்பவன்பால் வைத்திடு நீ.

நீள்துயிலும் போயிற்று நில்லா உலகிதனில்
ஆள்வார்கள் ஆண்டவரும் போயொழிந்தார் – மாளாத
ஞானத்தால் மாநிலத்தில் ஞாயிறென நம்நாடு
ஊனமின்றி ஓங்கும் உயிர்த்து.

உயிர்கள் உலவும் அரியென்றே கண்டு
பயிலும் பலதொண்டே பக்தி – மயர்வகற்றி
மாதவனார் சந்நிதியாய் மாநிலத்தைக் கண்டக்கால்
போதமெழும் ஆங்கே உணர்.

உணர்வெழுந் துள்ளக் கமல மலர்ந்து
தணவா தெழுபரிதி தானணைந்து – குண்டலினி
நாகமென தான்வளைய நிட்டையுற்ற அன்னத்தை
வேகமுறு வேலை தொழும்.

தொழப்போம் பொழுதில் தனதுயர் எண்ணான்
விழப்போம் மனிதகுல வீறாய் -எழுமினென்றான்
தீரமே ஆன்றவழி திண்மைவிவே காநந்தன்
சாரமொழி சிந்தைசெய் வாம்.

வாம்பரித்தேர் தாம்செலுத்தும் தாமோ தரனார்
ஆம்பரிசாய் அன்றளித்தார் கீதையே – நாமறிய
நானில மெங்கெங்கும் நாரா யணநரனாய்
ஆனார் இராம கிருஷ்ணர்.

குமரியன்னை நோக்கக் கடுந்தவத்தில் ஆழ்ந்தான்
அமரிக்கர் அவைநடுவண் ஆன்மிகத்தூ தானான்
தமதுள்ளப் போதேறித் தூயன்வீற் றானால்
நமதுள்ளம் வீற்றா ரவர்.

நின்றான் நிலவுலக நல்லோர் அவைக்கணத்தே
பொன்றாப் புகழ்ப்புலரி பூவிரிய – வென்றான்தன்
ஆன்மிகத்தால் மன்பதையை ஆண்டான்தன் அன்பினால்
ஊனமற உண்மையால் அன்று.

அன்றிவ் வுலக மளந்தான்கொல் அன்புடனே
சென்றிவ் வுலகம் நடந்தான்கொல் – கன்றுடனே
தீங்குழலும் தெய்வத்தண் கீதையும் சொற்றான்கொல்
ஈங்கிவன் பேசியநல் மாண்பு.

பூத்துக் குலுங்குக பாரதம் புன்மையை
நீத்துக் குலுங்குக நன்னெறி – ஆத்தும
ஞானத்தில் ஒன்றும் மனிதரின் ஞாலமிங்கு
வானத்தை நேர்கொண்ட தால்.

ஆல்கீழ் அமர்ந்தான் இலைஆல் துயின்றானால்
நால்வர்க் குணர்த்தியகைக் காட்டுகொல் – வாலறிவன்
போந்தான்கொல் பொங்கொளி வீசும் புதுமொழியில்
ஓம்தான் உலவிய தால்.

உலகமோர் ஆரஞ் சுறுரசச் சொட்டும்
விலகாமல் வேட்பனென்றார் இங்கர்சால் – ஞாலப்
பழத்தினைநீர் என்வழியால் பூரணமாய்த் துய்ப்பீர்
அழகாக வென்றார் நரேன்.

வேத விளக்கம் பரமஹம்சர் வாழ்வாகும்
நாதனவன் நீண்டயுக பாரதத்தின் சாரனவன்
சாரதா தேவியருட் சத்தியத்தால் பெண்குலமே
பூரணமாய் போதமெழும் பார்.

பார்த்தான் பரவசத்தான் பங்கயத்தாள் பாரிப்பப்
பேர்த்தான் பெருங்கலியைப் பாரினின்றும் – ஆர்த்தார்
அநவரதம் ஆன்றோர்கள் ஆன்மிகத்தால் சீர்த்த
மனமுடைய ராகிச் சிறந்து.

முனிவனும் கண்மலர்ந்தான் முத்திமுகிழ் சேயும்
கனிந்தொரு சொல்மலரப் பூத்தான் – புனிதனவன்
புன்னகையே பொன்யுகத்தின் அச்சாரம் ஆயிற்றால்
உன்னதமே எய்தும் மனம்.

மனமாசு நீங்கும் மதிவிளங்கும் உண்மை
அனவரத மாகத்தி லோங்கும் – வனமறைகள்
உள்ளம் விளங்கும் உயர்விவே கானந்தன்
விள்ளமுதப் பேருரைத்தக் கால்.

மனிதனெனச் சொல்வர் அறியாதார் மற்று
மனிதனென நிற்பதுவோ தெய்வம் – மனிதனந்த
தெய்வத்தின் தொண்டர்யாம் ஆலயமோ இவ்வுலகம்
பொய்க்காத பூசை நெறி.

நெறியாகத் தொண்டறத்தைத் தூய துறவை
நெறிதந்தான் நன்மடம் என்றே – அறிவார்தம்
முக்தியும் மாநிலத்தின் நன்மையும் சேவையெனும்
பக்தியால் உண்டாகு மாறு.

அத்வைதம் நல்கவிதை ஆன்ற அறம்புராணம்
மெத்தமயல் யோகம் உளவியலாய் – ஒத்திசைய
கோதுநீக்கிக் கொள்ளற் கெளிதாய் எளியோர்க்கும்
தோதுபட ஆக்கல் செயல்.

செயல்முறை வேதாந்தம் செய்தளித்தான் சேவை
முயற்றித் தொழும்நெறி மாட்சி – உயப்போம்
உணர்வினர் உள்ளம் களிப்ப உலகோர்
வணங்கிடும் வாய்மைத் ததே.

தெய்வம் தொழுமடங்கள் வேண்டிய பல்கிநிற்ப
மெய்யுணர் வாகிநிற்கும் அத்வைத – முய்வகை
ஒன்றிற்கே ஓர்மடம் நல்லிமயத் தாக்கினான்
மன்பதை மாண்புற் றதால்.

ஏழைகளின் நல்லுழைப்பால் கல்விகற்று சீர்பெற்று
வாழ்வின்றி அன்னார் கவலுங்கால் — ஊழென்று
சொல்லி உதவாமல் உற்றசுகம் பேணிடுவார்
பொல்லார் துரோகி யவர்.

பெண்களின் முன்னேற்றம் கல்வியால் போதரும்
கண்ணதைத் தந்துவிட்டு எட்டிநில் – எண்ணற்க
அன்னார் உரிமைகள் உன்னா லென;பெண்தான்
தன்னாலே தானுயரும் தான்.

பாமரர் தம்மையே புன்மையாய் எண்ணியதால்
நாமிந்த ஈனமுற்றோம் நீண்டகாலம் – ஆம்வழியும்
மக்கள் உயர்வில் மனம்வைத்தே தொண்டாற்ற
புக்க யுகமாகும் பொன்.

ஜீவதயை என்றார் பரமஹம்ஸர் என்றலுமே
ஜீவசேவை என்றே திருத்திதம்முள் – மேவியன்று
சொல்லிய வாக்கின் திறமறிந்தார் சீடரவர்
நல்வகையால் நாட்டினார் வாழ்ச்சி.

பெண்ணுயர ஆவன செய்தலே சக்திபூஜை
மண்ணுயரும் மானம் உயருமே – எண்ணரிய
நன்மையெலாம் உண்டாகும் நங்கையவள் தானுயர்ந்து
தன்னுளம் தான்குளிர்ந்தக் கால்.

இன்னுமொரு நூற்றாண்டும் இந்நாடு நுந்தமக்கே
மன்னும் கடவுளென ஆகட்டும் – என்றுரைத்தான்
சென்னையில் அன்றந்தச் செந்துறவி செப்புமொழி
இன்னுமொரு நூற்றாண் டிரும்.

இருங்கடல் சூழ்வையம் வாழ இனித்தான்
வருகின்ற மானிடரும் ஓங்க – வருத்தமெலாம்
நீங்கி நிலைத்தநன்மை நிச்சலும் பல்கிடவே
ஆங்குறுதி ஆமவன் சொல்.

சொல்லில் சுடர்விடுக்கும் சொன்னவண்ணம் செய்தக்கால்
அல்லகன்றே ஆன்மவொளி ஆக்கும் – பல்கலையும்
பாங்குறவே பொன்றாப் பொருளில் பொருந்திவரும்
ஓங்குவிவே கானந்த மோதின்.

ஒன்றே மதமதில் ஓர்ந்திடுவார் தன்மையினால்
சென்றே பலவாகும் நன்னெறிகள் – என்றாலும்
செல்லும் வழியெல்லாம் சேர்கின்ற உண்மையதாய்ப்
பல்கும் பரம்பொருளே தான்.

உள்ளிருக்கும் தெய்விகத்தை உற்றதாம் வாழ்விதனில்
தெள்ள வெளிப்படுத்தல் தீர்மானம் – உள்ளவழி
அத்தனையும் உற்றசெயல் அன்பறிவு யோகத்தால்
வித்தகமாய் ஆற்றல் விறல்.

வீறுகொண் டேற்றம் விளங்கவே வேதாந்த
ஆறெமக் கீந்தான்நல் ஆன்மிகத்தால் – ஏறுபுகழ்
நாடேற அன்றாட வேதாந்த நன்னெறியால்
ஈடேற வைத்தான் எமை.

புதியதவம் தந்தான் பரமனருள் கூர
யதிவிவே கானந்தன் யாத்தான் – அதிசுலபம்
ஐயே அவனிமாந்தர் சேவையினில் துய்யபெரும்
மெய்ஞானம் தானே வரும்.

$$$