-கவிஞர் அரங்க சுப்பிரமணியம்
ஈரோட்டைச் சார்ந்த கவிஞர் திரு. அரங்க .சுப்பிரமணியம் (எஸ்.ஆர்.எஸ்.) எழுதியுள்ள கட்டுரை இது...
தேசபக்தி என்பது சாதாரண உணர்வு அல்ல. அது ஒவ்வொரு மனிதனின் உள்ளத்திலும் ஆழமாக ஒலிக்கும் ஒரு தெய்வீகச் சக்தி. தாயின் மீதான அன்பு போலவே, தாய்நாட்டின் மீதான பற்று மனிதனை உயர்த்தும் ஆன்மிக சக்தியாக மாறுகிறது. ‘வந்தே மாதரம்‘ என்ற இரு சொற்கள், அந்த ஆன்மிக சக்தியின் உயிர்மூச்சு போலத் திகழ்கின்றன. இந்தப் பாடல், இந்திய மக்களின் மனங்களில் சுதந்திரத்தின் விதையை விதைத்த ஒரு பரிசுத்தமான மந்திரம் ஆகும்.
பங்கிம் சந்திரச் சட்டர்ஜி 1882-ஆம் ஆண்டு ‘ஆனந்தமடம்’ எனும் நாவலில் எழுதிய “வந்தே மாதரம்” பாடல், பின்னர் இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்திற்கு மிகப் பெரிய அதிர்வை உருவாக்கும் பாடலானது. அவர் இந்திய தேசத்தை அன்னை தேவியாகக் கற்பனை செய்தார். அந்தத் தாயை வணங்கும் விதமாக அவர் பாடல் எழுதினார். இதில் ‘மாதரம்’ என்பது மாதா எனும் தாயின் வடிவம்; ‘வந்தே’ என்பது வணங்குகிறேன் என்னும் அர்த்தம். இதன் முழுமையான பொருள்: “தாயே, உமக்கு வணக்கம்” என்பதேயாகும்.
அந்தக் காலத்தில் இந்தியா அரசியல் அடிமைத்தனத்தின் இருளில் மூழ்கியிருந்தது. அந்த இருளில் ஒளியாக மின்னிய சொல், ‘வந்தே மாதரம்’. அது வெறும் அரசியல் கோஷம் அல்ல; அது தேசிய ஆன்மாவின் எழுச்சிக் குரல்.
‘வந்தே மாதரம்’ பாடலின் தத்துவ ரீதியான மையம், நாட்டை ஓர் உயிருள்ள தாய் எனப் பார்க்கும் பார்வையாகும். இது ஒரு மிகப் பெரிய தத்துவ மாற்றம். நாட்டை நிலம், மண், ஆறு, மலை என்று பொருளாதார அளவில் பார்க்கும் பார்வையிலிருந்து மாறி, தாயாக உணர்வது என்பது ஆன்மிக உயர்வின் அடையாளம்.
தாயின் கருவில் உயிர் உருவாகுவது போல, தாய்நாட்டின் மண்ணில் மனிதனின் உயிர் வளர்கிறது. மழை, காற்று, நிலம், உணவு, கலாச்சாரம் இவையெல்லாம் தாய்நாட்டின் தாய்ப்பாலாகும். ஆகவே, தாய்நாடு என்றால், உடல் வாழ்வின் ஆதாரம் மட்டுமல்ல; அது மனம், உணர்வு, ஆன்மா ஆகியவற்றின் பூரண ஒருமைப்பாடாகும். இதுவே ‘வந்தே மாதரம்’ சொல்லும் தத்துவம்.
இந்தியா பல மொழிகள், மதங்கள், இனங்கள் கொண்ட நாடு. ஆனால் ‘வந்தே மாதரம்’ என்ற நாதம் ஒலிக்கும் போது, அந்த வேறுபாடுகள் அனைத்தும் ஒரு இசையாகக் கலந்து விடுகின்றன. ஓடிவரும் ஒவ்வோர் ஆறும் கடலுக்குள் இணைவது போன்று, நமது நாட்டின் ஒவ்வொரு பகுதியும் தாய்நாட்டின் மடியில் இணைகின்றது.
தத்துவ ரீதியாக, இது ‘அத்வைதம்’ என்ற கருத்துடன் இணைகிறது. அத்வைதம் சொல்லுவது – பிரிவே இல்லை, அனைத்தும் ஒரே உயிரின் வெளிப்பாடே எனும் சிந்தனை. ‘வந்தே மாதரம்’ இதையே சமூக ரீதியில் சொல்கிறது. எல்லா இந்தியர்களும் ஒரே தாயின் பிள்ளைகள்; மதம், மொழி, இனம் என்னும் எல்லைகள் தாயின் அரவணைப்பில் கரைந்து விடுகின்றன.
அந்தக் காலத்தில் இந்தியர்களின் மனதில் அடிமைத்தனத்தின் எண்ணம் ஆழமாக வேரூன்றியிருந்தது. “நாம் அடிமைகள்” என்ற தாழ்வு உணர்வு ஒவ்வொரு இந்தியனின் நெஞ்சிலும் இருந்தது. ‘வந்தே மாதரம்’ பாடல் அந்த அடிமைச் சங்கிலியை உடைத்தெறிந்தது. மக்களுக்கு ஒன்றை மட்டுமே நினைவூட்டியது! “நீங்கள் ஒரு பெருமைக்குரிய தாய்நாட்டு மக்கள், ஒரு தாயின் பிள்ளைகள்; நீங்கள் உங்களைத் தாழ்த்திக் கொள்ளாதீர்கள்” என்று வலியுறுத்தியது. இது மனவள ரீதியாக ஒரு புரட்சியாக இருந்தது.
தத்துவ ரீதியில் இது ‘சுயஅறிவு’ எனப்படும் முக்கியமான கருத்தைப் பிரதிபலிக்கிறது. ஒருவன் தன்னுள் உள்ள சக்தியை உணரும்போது தான் உண்மையான சுதந்திரம் கிடைக்கும். ‘வந்தே மாதரம்’ மக்களிடம் இதே தத்துவத்தை உணர்த்தியது! உன்னுள் இருக்கும் தாய்நாட்டின் ஆன்மாவை உணர்ந்து பார்த்திடு; உன்னுள் சுதந்திரம் பிறக்கும்.
இந்தப் பாடல் வெறும் அரசியல் கோஷமல்ல; அது ஒரு கலைப்பூர்வ ஆனந்தம். “சுஜலாம், சுபலாம், மலயஜ சீதளாம்” என்ற வரிகள், இயற்கையையும் தாயின் அழகையும் இணைத்துக் காட்டுகின்றன. இங்கு இயற்கை ஒரு புறம் அல்ல; அது தாயின் நறுமண உடலாகவே கற்பிக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்தக் கவிதை இந்தியக் கலாச்சாரத்தின் முழு அழகையும் பிரதிபலிக்கிறது. வேதங்களின் இயற்கை வணக்கம், தாயின் புனிதம், ஆன்மிக உயர்வு அனைத்தும் இதில் கலந்திருக்கின்றன. எனவே இது ஒரு தேசிய கீதம் மட்டுமல்ல, ஒரு தத்துவ கீதம்.
வந்தே மாதரம் போன்ற பாடலின் ஆழமான தத்துவத்தை மக்களிடம் கொண்டு செல்லும் வழி, உணர்ச்சியால் அல்ல, அறிவாலும் அனுபவத்தாலும் ஆகும்.
சில வழிகள்:
(அ) கல்வி வழி: பள்ளிகளில் ‘வந்தே மாதரம்’ பாடலைப் பாடுவதோடு, அதன் அர்த்தம், பங்கிம் சந்திரர் எழுதிய நோக்கம், அதன் தத்துவ அடிப்படை என்பவற்றை குழந்தைகளுக்கு விளக்க வேண்டும். அதனால் தேசபக்தி ஒரு கோஷமாக அல்ல, ஒரு சிந்தனையாக வளரும்.
(ஆ) கலாச்சார நிகழ்ச்சிகள்: நாடகங்கள், ஓவியங்கள், இசை நிகழ்ச்சிகள் வழியாக “தேசமே தெய்வம்” என்ற உணர்வை உருவாக்கலாம். கலை என்பது மக்களின் மனதில் ஆழமாகச் செல்வதற்கான சிறந்த வழியாகும்.
(இ) சமூகப் பணி வழி: உண்மையான ‘வந்தே மாதரம்’ பாடல், நம் நாட்டை வணங்குவது மட்டுமல்ல; அதனைப் பாதுகாப்பதுமே. மரம் நடுதல், நீர்நிலைகளைப் பாதுகாப்பது, ஏழைகளுக்கு உதவுவது, கல்வியைத் தருவது – இவையனைத்தும் தாய்நாட்டை வணங்கும் உண்மையான வழிகள் என்பதை மக்களுக்கு உணர்த்த வேண்டும்.
(ஈ) மனநிலை மாற்றம்: ‘நாடு’ என்ற சொல் அரசியல் பொருளாக இல்லாமல், ‘தாயின் உடல்’ எனப் பார்க்கும் மனநிலையை வளர்க்க வேண்டும். அதுவே ‘வந்தே மாதரம்’ சொல்லும் உண்மையானதத்துவம்.
ஒரு தத்துவப் பார்வையில் ‘வந்தே மாதரம்’ பாடல், “பிரபஞ்சத்தில் எல்லாமே தெய்வீகம்” என்ற பாரம்பரிய இந்திய எண்ணத்தைத் தொடர்கிறது. தாய்நாடு என்பது அந்த தெய்வத்தின் ஒரு உருவம். அதன் மண்ணை வணங்குவது, அதில் வாழும் உயிர்களைப் பேணுவது, அதற்காக உழைப்பது இவையனைத்தும் தெய்வ சேவையே ஆகும்.
அதனால், ‘வந்தே மாதரம்’ பாடல் நமக்கு இரண்டு முக்கியமானப் பாடங்களைத் தருகிறது:
- நாடு தாய்; அவள் தெய்வம்!
- அவளை வணங்குவது சொற்களால் அல்ல, செயல்களால்!
‘வந்தே மாதரம்’ என்பது இந்திய வரலாற்றின் ஒரு குரல் மட்டுமல்ல; அது இந்திய ஆன்மாவின் இதயத் துடிப்பு. இந்த இரு சொற்களும் மனிதனை வணக்கம் சொல்ல வைக்கின்றன!
ஆனால் அந்த வணக்கம் வெறும் வணக்கமல்ல, அது ஓர் உறுதி: “நான் இந்தத் தாய்நாட்டிற்காக வாழ்வேன், உழைப்பேன், உயர்வேன்”என்பதாகும்.
தத்துவ ரீதியாக, இது நம் உள்ளத்தில் உள்ள பக்தி, அறிவு, கர்மம் ஆகிய மூன்றையும் ஒன்றாக இணைக்கும் ஒரு மந்திரம்.
அதனால், ‘வந்தே மாதரம்’ பாடல் நமக்குச் சொல்லும் உண்மை:
தாய்நாடு தெய்வம்; அதனை வணங்குவது நம் ஆன்மிகத்தின் கடமை.
‘வந்தே மாதரம்’ மனிதனை மனிதனாகவும், இந்தியனாகவும், ஆன்மிக உயிராகவும் உருவாக்கும் நாதம்!
$$$
porulputhithu.com 